ŻYWIENIE

Zawartość podstawowych składników pokarmowych w nasionach (% składnika)
Rodzaj ziarna	Tłuszcz	Węglowodany	Białko	Popiół
Rzepak jary	38-42	8-10	18	4
Proso	30-34	14-16	15	8
Konopie	28-32	17-20	18-20	2
Siemię lniane	30-40	18-20	18-22	5-7
Mak	40-55	10-12	15-18	5-7
Kanar	3-7	50-60	12-16	2
Proso senegalskie	4	55-65	10-12	3
Owsik	5-7	54-58	10-12	3
Pszenica	2	65-72	10-12	2

Hodowcy większej ilości ptaków powinni zaopatrywać się w poszczególne rodzaje ziarna osobno i wykonywać na własny użytek rożne mieszanki. Zalecałbym takie postępowanie na okoliczność rożnych okresów żywieniowych w własnych hodowlach. Inna zaletą takiego postępowania jest eliminowanie zlej jakości ziaren podawanych naszym pupilom. Mamy możliwość sprawdzenia poszczególnego ziarna w każdej chwili.

Najlepsze ziarna u POLSKICH rolników!

Rzepak lub rzepik - jest podstawowym pokarmem kanarków harceńskich, lecz musi on być odpowiednio dojrzały i przesuszony. Ziarno rzepaku-rzepiku może być używane do karmienia kanarków najwcześniej po sześciu tygodniach od chwili zebrania i omłócenia. Ziarno powinno być czyste, bez kurzu i zanieczyszczeń innym ziarnem. Po rozgryzieniu ziarno powinno mieć smak słodkawy, zbliżony do smaku orzechów i nie może zostawiać gorzkiego posmaku.

Proso - odpowiednio dojrzałe, szczególnie białe, można podawać ptakom w mieszance.

Konopie - dojrzale, zdrowe i czyste należy podawać w niedużej ilości (do 6 ziaren dziennie na ptaka), gdyż podawane w zbyt dużych porcjach powoduje zapasienie ptaka, który na skutek otyłości przestaje śpiewać. Konopie w ziarnie zawierają dużo białka, tłuszczu i soli mineralnych, dlatego są używane przez hodowców do żywienia samic w okresie zimowym, gdy przebywają one w nieogrzewanych pomieszczeniach. Młodym samcom przebywającym w klatce lotnej (wolierze) do końca sierpnia, a nawet września nie podajemy w ogóle konopi. Samcom używanym do rozpłodu (od początku do końca lęgów) podajemy codziennie ok. 6 ziaren konopi!

Siemię lniane - powinno być duże, o kolorze brunatnym, mocno lśniące. Podaje się je ptakom w okresie pierzenia. Dawkowanie w okresie lęgów działa niekorzystnie na rozwój embrionu. Siemię lniane ptaki jedzą niechętnie, gdyż działa ono rozwalniająco. Gotowane i podawane w postaci napoju działa oczyszczająco na organy głosowe kanarków.

Mak - dojrzały i suchy jest ziarnem zawierającym opium i działającym regulująco przy chorobach przewodu pokarmowego, na przykład w czasie biegunki. Ziarno maku podaje się ptakom przez cały rok, a w okresie lęgów nie powinno go brakować w osobnym naczyniu wstawionym do klatki.

Kanar - jest głównym dodatkiem występującym w mieszance. Każdy hodowca wie z doświadczenia, że kanar działa pobudzająco na ptaki i jest niezbędny w mieszance w okresie lęgów. Zdrowe ziarno kanaru powinno być duże, jasnożółte i błyszczące.

Owsik - owies łuszczony, lub płatki owsiane powinny być podawane stale, w niedużej ilości, razem z mieszanką. Działa on rozwalniająco i jest używany przy leczeniu niektórych chorób stanowiąc w okresie choroby oprócz maku i kanaru jedyny pokarm.

Pszenica - jest podawana przez hodowców w postaci grubo mielonej. Do pieczenia biszkoptów i sucharów używa się najczęściej mąki pszennej.

Kanarki śpiewające, według tradycyjnych metod żywienia, utrzymuje się niemalże wyłącznie na rzepaku jarym, ze względu na prawidłowy rozwój ich głosu. Niektórzy jednak twierdzą że takie żywienie sprawia, ze ptaki są cherlawe i słabe. Tutaj zdania są mocno podzielone - każdy hodowca wypracowuje własne metody żywienia.

Ziarno skiełkowane jest zdrowsze. Na wolności wszystkie ptaki jedzą najwięcej ziarna półdojrzałego. Dlatego można kanarkom podawać całe kwiatostany dojrzewających traw lub przez cały rok dodawać im do karmy ziarno skiełkowane. Podczas kiełkowania zwiększa się strawność wszystkich składników pokarmowych, a prócz tego wzrasta zawartość witamin. Oczywiście prawidłowe kiełkowanie nasion jest ważnym elementem. Ziarno przeznaczone do kiełkowania umieszcza się na sicie w zimnej, czystej wodzie. Mniej więcej po 12 godzinach płucze się je czysta woda i ponownie zanurza w następnej porcji zimnej wody. Po następnych 12 godzinach płucze się je po raz drugi, po czym zostawia do kiełkowania na 24 godziny. Po tym czasie pokazują się kiełki i pokarm nadaje się do skarmiania. Nie może być oczywiście stęchły. Przed skarmieniem należy go trochę podsuszyć.

Informacja z ulotki firmy FLORALIA, rozprowadzającej ziarno trawy foniopaddy.

Stosowałem to ziarno w mojej hodowli - POLECAM.
        Kokcydiozie przy pomocy Foniopaddy zwalczyć.

Kokcydioza jest wrogiem nr 1 dla ptaków. Jak duży jest problem kokcydiozy - wie każdy hodowca. Przezwyciężenie tej ciężkiej choroby jest możliwe dzięki lekarstwom. Jednak działanie tych lekarstw prowadzi często także do zaburzeń pracy wątroby, układu pokarmowego i nerek. Dodatkowo trzeba po podawaniu lekarstw dawać ptakom witaminy. Te sytuacje da się teraz unikać dzięki stosowaniu Foniopaddy.

Co to jest Foniopaddy?
        Foniopaddy jest ziarnem trawy, która jest uprawiana na naszych plantacjach w Ugandzie. Jest to naturalny produkt, co oznacza, że ptakom podawany w większej ilości – nie zaszkodzi. Trzy lata badań pod kątem zwalczania kokcydiozy przez to ziarno dały świetne wyniki. Chore ptaki były żywione Foniopaddy pod kontrolą lekarzy. Badania kału dowodziły, że po jednym tygodniu kokcydioza nie była wykrywalna.

Jak stosować Foniopaddy?
        W pierwszym tygodniu pozwolić na spożywanie tyle ziarna – ile ptaki zechcą. Po pierwszym tygodniu przewiduje się jedna łyżeczkę od herbaty na tydzień (na przykład w pojemniczku na desery). Przy większych ilościach ptaków (od 30 - do 40 sztuk) podaje się 2 do 3 łyżek stołowych (do zupy) na jeden tydzień.

Foniopaddy powinno się podawać oddzielnie, gdyż z powodu jego śliskości i małej wielkości w mieszance z innymi ziarnami – opada na dno. Gdy podaje się ptakom większe ilości Foniopaddy niż powyżej opisano, nie ma zadanego problemu. Foniopaddy jest naturalnym produktem i dlatego przedawkowanie jest wykluczone. Prosimy o konsekwentne stosowanie Foniopaddy, żeby Państwa ptaki były wolne od kokcydiozy.

Jabłko - może być podawane ptakom w każdej porze roku; należy ono do smakołyków, a nawet leczy chrypę.

Szpinak - podaje się w postaci całych lub drobno posiekanych zielonych liści, jako dodatek do karmy. Szpinak zawiera karoten, oraz dużo żelaza.

Marchew - to podstawa, jeśli chodzi o witaminę A. Brak witaminy A jest najbardziej dokuczliwy w hodowli. Marchew jest bardzo ważnym składnikiem w diecie kanarków, który pozwala nam uzupełnić właściwie niedobór witaminy A. Marchew zawiera rożne witaminy i dlatego ma ogromne znaczenie dla zdrowia ptaków. Do skarmiania używa się marchwi zdrowej, nie zdrewniałej. Marchew ma również duży wpływ na ubarwienie ptaków; podawana w okresie lęgów i pierzenia przyczynia się do wzmożenia intensywności koloru piór. Zawiera ona stosunkowo duży procent cukru, jest łatwo strawna.

Cebula - zawiera wiele witamin i związków mineralnych, także wtórnych składników roślinnych – takich jak oleje eteryczne. Wszystkie te substancje maja aktywujące działanie na system obronny organizmu. Wspomagają one organizm w walce z bakteriami, hamują przeziębienia. Dlatego są dobre dla polepszenia kondycji ptaków w rożnych okolicznościach, także po wystawach.

Cebula pozytywnie wpływa na system rozrodczy. Także jedzenie cebuli jako świeżego pokarmu ma działanie zapobiegawcze przeciwko kokcydiozie.

Powyższe pozytywne właściwości cebuli można wykorzystywać w klatkach lotnych lub wolierach – poprzez podawanie połówek cebul np. nadzianych na gwoźdź. Z uwagi na intensywny zapach cebuli – nie w każdym pomieszczeniu jest wskazane to robić. Uwaga: kwiaty cebuli są trujące i dlatego nie można ich podawać ptakom.
Chcę podkreślić, że w własnej hodowli z powodzeniem stosuję cebulę od kilku lat. POLECAM!

Nać selera - podawana w okresie pierzenia się ptaków, zapewnia uzupełnie w witaminy oraz niezbędne mineralny, a także przyczynia się do intensywniejszego ubarwienia piór.

Papryka słodka - to kolejne źródło karotenu i witamin w diecie kanarków. Należy ją podawać głównie w okresie pierzenia się ptaków.

Żywokost lekarski - jedną z zielonek, a raczej podstawową rośliną zieloną w mojej hodowli jest żywokost lekarski. Stosuje ja od wiosny do jesieni w wolierze. Ptaszki chętnie zjadają liście tej rośliny. Jest to bezpieczna i wskazana roślina zielona, którą stosują hodowcy od wielu lat. Żywokost lekarski (kosztywał) Symphytum Boraginaceae
Występowanie
Mokre łąki, rowy, nad strumykami i brzegami wód. Rośnie pospolicie na całym obszarze kraju, ale jest też uprawiany. Łatwo rozmnaża się przez dzielenie korzenia-kłączy. Wymaga gleby próchnicznej, żyznej i wilgotnej.
Wygląd zewnętrzny
Jest rośliną wieloletnią o grubym, wrzecionowatym i rozgałęzionym korzeniu. Łodyga kanciasta, gruba, też rozgałęziona i cała wraz z liśćmi szorstko owłosiona, wyrastająca od 30-100 cm. Liście podłużne, lancetowate i siedzące, zbiegają szerszym ogonkiem wzdłuż całego międzywęźla. Kwiaty fiołkowopurpurowe, rurkowato-dzwonkowe, zebrane w zwisły, sierpowaty kwiatostan.